On top of the world!

Vandaag is het zover. We gaan een deel van de kora rondom Mount Kailash lopen. Mount Kailash is voor zowel de hindoes als voor de boeddhisten de heiligste berg en trekt jaarlijks vele pelgrims. De drie-daagse kora waarbij je over een pas van 5600 meter komt, lopen we niet helemaal maar slechts voor de helft. De kou en de vele sneeuw en ijs die we de afgelopen dagen hebben mee mogen maken, hadden ons al voorbereid op deze wending. We zijn nog te vroeg in het seizoen en zijn letterlijk een van de eersten die ons dit jaar aan de kora wagen. Gisteren zijn er drie ruiters op paarden gaan kijken naar de conditie van de pas en zij geven aan dat die nog 'dicht' zit: sneeuw en ijs tot kniehoogte. De yaks die onze spullen zouden dragen mogen daarom nog niet mee: ze kunnen immers hun pootjes breken. Wij besluiten dat ook onze inzet grenzen kent en dat we tot Dira-puk (ongeveer de helft, 20 kilometer) en terug gaan lopen.

Na een echt tibetaans ontbijt (een vet, koud en net niet gaar gebakken ei op een vette 'brood'pannekoek) in ons guesthouse in Darchen (4560 meter), rijdt onze jeep ons al hobbelend over het eerste stukje van de kora. Bij een gigantische open plek met vele gebedsvlaggen stappen we uit. Vanaf dit 'first prostrationpoint' beginnen we aan de klim. Onze gids regelt twee tibetaanse dragers die vele kilo's van ons overnemen. Het is even wennen om met hen aan deze tocht te beginnen aangezien ze (doordat ze zichzelf nauwelijks wassen) bijzonder onaangenaam ruiken. Maar wat doet dat ertoe, als zij degenen zijn die ons steeds met een helpende hand over sneeuwvelden en zelfs een bevroren rivier heen helpen?

We lopen door een schitterende ruige vallei, langs mooie bergen met besneeuwde toppen en steile rotswanden. Ineens wordt de 'westface' van Mount Kailash zichtbaar. Weer heel anders dan de 'southface' die je vanaf Darchen ziet, maar even imposant. Hier eten we onze lunchbox (koude, vette gebakken rijst) leeg. Het laatste stuk is zwaar: de hoogte vereist veel pauzes om lucht te krijgen en we gaan dus ook in een vrij laag tempo, vinden we zelf. De gids is echter tevreden over onze prestaties.

Halverwege de middag zijn we in Dira-puk en hebben we zelf de 5050 meter hoogte gehaald. Meer onder de indruk zijn we echter van het zicht op de 'northface' van Mount Kailash. We genieten met appels en Van Morrisson op de MP3 van dit moment: 'I am sitting on top of the world'. Zo voelt het ook. We zijn er en we zijn samen tot deze stoere plek gekomen. Vanaf hier gaan we weer samen naar huis. Het moment verwarmt ons, maar al snel hebben we het weer koud. Nog net zien we twee grote gieren langszoeven, voordat we de dininghall induiken. Hier integreren we met een paar fransen terwijl we ons diner van biscuits en cup-a-soup eten. Vervolgens doen we een poging om in slaap te vallen op onze 8-persoonskamer die we gelukkig alleen met de gids hoeven te delen. Het is er niet alleen steenkoud en luidruchtig in verband met de dragers die naast ons slapen/feesten, ook maakt de hoogte dat je al uitgeput bent van het in je slaapzak kruipen. Als je er dan na een uurtje alweer uit moet om bij min 20 graden buiten achter een steen naar de 'wc' te gaan (op deze hoogte moet je heel vaak plassen), lukt slapen natuurlijk niet echt. Buiten genieten we van de geweldige witte sterrenhemel (meer wit dan zwart) en zien we enkele tibetanen op matrassen liggen slapen. Blijkbaar was het binnen vol?!?

's Ochtends poetsen we alleen onze tanden en wassen we onze handen. De zonsopkomst op Mount Kailash is prachtig en weer genieten we van deze plek. Toch zijn we vanwege de spartaanse omstandigheden niet rouwig om het feit dat we teruglopen. Het is goed zo! Na een bezoek aan het klooster aan de voet van Mount Kailash, dalen we af. We komen een aantal prostrerende pelgrims tegen die de kora op hun buik afleggen. Ze doen er 20 dagen over en slapen in eigen tentjes. Vol overgave gooien ze zich om de twee meter op de grond en aanbidden op deze wijze de berg. Een devotie die wij niet kennen, maar waar we wel veel respect voor hebben.

Andere pelgrims passerend en een ruiter te paard, komen we steeds dichter bij ons startpunt. Onze drager heeft dorst en duikt op zijn buik op een bevroren riviertje, zodat hij uit een kleine opening water kan drinken. Wij werpen een blik op het weer andere zicht op Mount Kailash en weten dat het goed was. On top of the world, wat een trip, we zijn er nog stil van.