Over de top!

Kathmandu ligt in een enorme vallei. Door de grote migratiestromen van de afgelopen tien jaar is de hoofdstad qua bewoners en oppervlak ongeveer verdubbeld, met alle problemen die daarbij horen: een chronisch gebrek aan drinkwater en nauwelijks stroom. Ook het natuurschoon heeft te leiden onder deze enorme en totaal ongecontroleerde bouwdrift. Toch blijven er genoeg stukjes gespaard van de oprukkende bebouwing. Vooral de heuvels van de vallei zijn nog redelijk ongeschonden.

Met de ouders van Pieter trekken we er een paar dagen op uit, langs de oostelijke kant van de vallei. We lopen van Nagarkot via Dhulikel naar het klooster van Namo Buddha en Balthali. Vanaf hier zou je flinke delen van de Himalaya moeten kunnen zien. Het weer gooit roet in het eten. De bergen krijgen we niet te zien. Gelukkig staan bij de meeste hotels jongens die panorama-posters verkopen. Weten we in ieder geval wat we missen... We ontdekken wel een mooi nieuw deel van de vallei. De paden voeren langs kleine dorpjes, waar je flink wordt teruggezet in de tijd. Wat dat betreft zegt het veel over de toestand van dit land. Het is blijkbaar niet eens mogelijk om de moderne ontwikkelingen van de hoofdstad een paar kilometer de vallei in te brengen, laat staan naar de andere kant en de rest van het land. Wat later lopen we langs de terrassen waar vooral aardappelen zijn gepoot. Verderop zien we ook de meer traditionele rijstvelden. We realiseren ons nauwelijks dat we zo dicht bij Kathmandu zijn. De boeren ploegen hun stukjes land nog met behulp van een buffel. En de tandarts (uit China) doet op het dorpsplein zijn werk. In de openlucht heeft hij zijn instrumenten uitgestald met een potje alcohol ter desinfectie. Toch ziet het er kundig uit wat hij doet. En de patiënten lijken, ondanks het gebrek aan verdovende middelen, tevreden. In deze meer primitieve en traditionele omgeving valt ons ook op dat sommige symbolen hier in hun originele betekenis worden gebruikt zonder enige andere associatie: de davidster is hier als symbool van de wijsheid terug te vinden op vele schoolgebouwen en prijkt vredig naast het teken voor geluk of te wel swastika. Vaak is het teken wel een kwartslag gedraaid en vormt dus net geen hakenkruis. Raar om beiden samen te zien in die ene betekenis van voorspoed.

Van onze bezoeken aan Dandagaun weten we dat het nationale park van Shivapuri, aan de noordzijde van de vallei, erg mooi moet zijn. Samen met onze vriend Nilam, die hier een reisbureau runt, zetten we een mooie culturele route uit van tempel naar klooster. Zelf ook nieuwsgierig naar de toeristische potentie van deze wandeling krijgen we een gids mee om de omgeving goed uit kammen. We starten in Budhanilkanta, het stadje van waar ook de weg naar Dandagaun naar boven loopt. Dit maal lopen we echter via de andere kant de heuvels van de vallei op. We beginnen bij de grote hindoe tempel van Shiva. Een van de heiligste hindoe bedevaartsoorden in Nepal. Vanaf hier is het stijl omhoog en al gauw lopen we door de rododendronbossen. Langs het pad staan de bomen in bloei en overal wordt de omgeving opgefleurd door de rode bloemen. De grote stad is nu ver weg. Het pad eindigt bij het prachtige vrouwenklooster van Naya Gumpa. Hier heerst de rust. Het klooster is gesloten, maar gelukkig wil een non de grote gebedsruimte voor ons openen. Vooral de drie grote gouden Boeddha's vallen op. Maar ook de kunstige offers van deeg! Andere offers bestaan vooral uit geld en heel veel pakjes koek en zelfs snickers! Na dit bezoek leidt het pad weer naar beneden. Hoewel het weer wat regenachtig is, hangen de wolken hoog boven de vallei. Wij blijven daaronder en hebben daardoor een enorm helder zicht over Kathmandu. Onderweg komen we allemaal kinderen tegen die rododendronbloemen hebben geplukt. Sommigen vragen om geld, maar de meesten zijn nog onschuldig en geven ons vol overgave een paar mooie bossen. Het zijn overigens niet alleen meisjes die gegrepen worden door de schoonheid van deze bloemen. Vooral jongens en mannen lopen er trots mee rond. Ze versieren er zelfs hun auto mee. Ook een vorm van oppimpen zullen we maar zeggen. Na totaal een uur of vijf stevig door sjouwen bereiken we rond lunchtijd het immense klooster van Kopan. Dit is zo'n beetje het cultureel boeddhistische centrum van Nepal. Het beschikt zelfs over een kliniek / sanatorium, een hotel voor een boeddhistische retraite en, gelukkig, een restaurant voor hongerige wandelaars.

Tijdens deze wandeling draaien we steeds om de top van het Shivapuri Park heen. Die top ligt op 2.730 meter en oefent al jaren een grote aantrekkingskracht uit op Pieter. Als het een heldere dag is, besluiten Dordjé en Pieter het er op te wagen. Vanuit Dandagaun is het een flinke drie uur klauteren. Gelukkig kent Dordjé de weg door het donkere woud als geen ander. Na alternatieve offerplaatsjes, waterbronnen waarbij het water zo uit de rotsen sijpelt en het laatste half uur zelfs door de verse sneeuw, wordt op de kam van de heuvels de Himalaya zichtbaar! Ook de top wordt gehaald en met het eindeloze uitzicht voor zich genieten de mannen van een heerlijke koude pastalunch. Hoewel de klim van Dandagaun naar boven zwaar was, is de afdaling naar Budhanilkanta een ware uitputtingsslag. Het volgt de zogenaamde 'nepali short-cut' of te wel stijl naar benden. En dan ligt Buddhanilkanta ook nog een een paar honderd meter lager dan Dandagaun! Compleet afgemat komt Pieter 's avonds weer terug in Kathmandu om direct op bed in slaap te vallen. Maar wat was het mooi om die kilometers Himalaya te zien. Op en top Nepal, maar ook op de top en uiteindelijk over de top!