100 op de schaal van WOW!

We gaan op weg naar de Taj Mahal. Het is wel weer even wennen na ons weekje Nederland. We hebben ons voorgenomen India meer gelaten te ondergaan, maar dat valt niet mee. India komt binnen, en goed ook. In de twintig minuten dat onze taxirit richting treinstation duurt, komt eerst onze chauffeur te laat, is dan boos op het hotel, schreeuwt de hele tijd in zijn mobieltje, moppert op ons en smeekt om meer geld en gaat ineens in de rij staan voor de benzinepomp. Immers, zijn tank is (bijna) hartstikke leeg, het rode lampje brandt al even. We zien vanuit de wagen een heel gezin leven op de stoep, de peuter 'des huizes' kruipt door de goot en de moeder van het stel ligt languit op de stoep met een glimmende mobiel te bellen. Op het stationsplein zien we een volwassen man in blote billen, het leven eromheen gaat gewoon door. Op het perron zien we een meisje van zes plassen te midden van de andere reizigers, haar moeder staat ernaast. Inmiddels niet meer verbaasd, maar wel met vraagtekens aanschouwen we dit geheel. Hoe gaat de nieuwe generatie zich gedragen, als ze het nu niet anders dan dit geleerd krijgt?
In de trein zitten we tussen de gordijntjes op de slaapbanken en zien we de krotten plaatsmaken voor het platteland. Velden vol mosterdzaad en rijst glijden voorbij, ze worden bewerkt door vrouwen met de meest kleurrijke kleding aan. Ondertussen wordt onze verse lunch geserveerd voor 50 cent. We weten dat we Agra naderen op het moment dat er allerlei taxichauffeurs in de rijdende trein springen, om maar vooral eerder dan de concurrenten klanten op te pikken.

We zijn dus op weg naar de Taj Mahal. De Taj wordt beschouwd als een van de mooiste bouwwerken ter wereld en staat op de Wereld Erfgoedlijst van Unesco. Het is in 1653 gebouwd in opdracht van koning Jahan ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw, die er begraven ligt. Hijzelf is er jaren later naast gelegd. Dit monument wordt nu door 2,5 miljoen bezoekers per jaar aanschouwd.

We lopen richting de ingang. Het krioelt er van de verkopers. Het duizelt je, alles komt van alle kanten, alles tegelijk: 'You want shoes?' 'Yes, rickshaw!!' 'You need postcards?' 'You need stamp!' 'You take taxi!' 'I'm your guide.' 'You go to my hotel!' 'You need busticket?' 'Change money, sir?' 'Excuse me, you buy elephant.' 'See my shop! Maybe tomorrow?'
Het geheel leidt soms ook wel tot grappige conversaties: 'I clean your shoes!' 'They are not dirty.' 'First I make them dirty, than I clean!'

Helemaal tureluurs van dit bombardement van aandacht kopen we een ticket en lopen we na tassencontrole en fouillering, naar de poort. Het wordt stil om ons heen. De toeristen voor ons stoppen met lopen en we horen alleen nog het geklik van de fototoestellen. Langzaam wordt de Taj Mahal zichtbaar. Steeds zie je een beetje meer wit tevoorschijn komen. Het geheel is mooier dan we ons hadden voorgesteld. Het bouwwerk is elegant en straalt liefde en trots uit. Het ligt er ondanks de massa's toeristen sereen bij, aan de oever van de rivier zonder dat er andere gebouwen omheen gezet zijn. Tijdens zonsondergang verandert het wit in roze/oranje/rood en tegen de tijd dat het donker wordt lijkt de Taj blauwig grijs. We zijn onder de indruk. Ook zitten we, evenals alle anderen, vol adrenaline aangezien het gebouw zeer fotogeniek is. De bewakers van de tombes lijken daarentegen niet meer onder de indruk. Ze schreeuwen naar elkaar over de graven heen. Het blijft India... De Taj ziet er tegen de tijd dat wij vertrekken mysterieus uit, zo in het avondlicht. Alhoewel het geheel ons nu al niet onbewogen laat, moet ons echte Taj-moment dan nog komen.

We willen ook de zonsopkomst meemaken op deze mooie plek. Heel fanatiek geven we gehoor aan de eerste oproep tot het gebed dat over de stad schalt en staan om zes uur op. Het is nog pikkedonker als we als eerste in de rij staan. We laten alle 9000 bezoekers die vandaag nog moeten gaan komen achter ons en lopen weer door de poort. In de ochtendmist ligt de Taj er in alle stilte bij. Dit is ons momentje: even helemaal alleen met een van de drukst bezochte monumenten ter wereld! We genieten van de lege paden en kunnen het nu paarsig blauwe bouwwerk volledig in ons opnemen. Lang de tijd om de Taj te zien ontwaken is er niet. Na vijf minuten stromen de eerste ladingen touringcars en gidsen binnen en is het business as usual. Wij kunnen nu de details van dit volledig marmeren bouwwerk tot ons nemen en zien de mooi ingelegde (gekleurde marmeren!) bloemen, Koranteksten, de stukjes goud op de koepel die glinsteren in het licht van de opkomende zon en de afvoerputjes die zelfs van marmer zijn. Als de drukte ons te gek wordt gaan we terug. We kijken nog een keer achterom. We geven de Taj Mahal een 100 op de schaal van WOW!