De derde helft

We zijn weer in Nederland! Gisteren kwamen we aan in Arnhem en zijn we groots onthaald door familie en vrienden. Tijdens de laatste treinreis van Moskou naar Arnhem hadden we alle tijd om terug te blikken op de afgelopen 9 maanden. We hebben veel gezien, gedaan, gehoord, geleerd. Zoveel indrukken, zoveel momenten, plekken. Wat neem je mee van zo'n reis? Hoe orden je alles in je hoofd? Wat is de rode draad?

Het voordeel van reizen over land is dat je alles in elkaar over ziet gaan: qua natuur, cultuur, taal, eetgewoonten, politiek en staatsinrichting en religie. Democratie wordt dictatuur. Aardappels worden rijst. Christendom wordt islam, hindoeïsme en boeddhisme. Heuvels worden bergen en andersom. Het lijkt groots, maar de verschillen zijn kleiner dan ze lijken. Ook in Moskou draagt een meisje van vier haar eigen pop in de metro. Ook in Tibet versieren jongens meisjes. Ook in Nepal genieten opa en oma van hun jonge kleinkind. Ook in India zitten jongeren achter Facebook. En ook in Iran geniet men van lekker eten en zelfs van lekkere wijn.
Zelfs in de rituelen rondom de verschillende religies hebben we overeenkomsten gezien. De 'christelijke' rozenkrans kwamen we overal tegen, zowel in de islam als bij de hindoes en boeddhisten. In het noorden van Turkmenistan waar de islam het boeddhisme ontmoet, wapperen de gebedsvlaggen voor beide religies vrolijk in de wind. Ook het luiden van klokken en het aansteken van wierook en een kaarsje is universeel. Een sikh die we tegenkwamen in een katholieke kerk in India, had dat wel begrepen: 'As long as a church is a house from God, I can pray there.' We constateren dat de grootste overeenkomst tussen al deze ogenschijnlijk verschillende religies misschien wel het zoeken naar houvast is, het willen geloven in een hogere macht, en dat het er niet zoveel toe doet hoe die religie precies heet. Hoe de politieke en religieuze leiders hierover denken, is een andere kwestie.

Toch hebben we ook verschillen ontdekt. In India betekent 'De taxi komt wat later', dat je vandaag je trein niet meer haalt. In China betekent 'ja' eigenlijk 'nee'. In Tibet is het flink spartaanser dan in Den Haag. In Turkmenistan is de politie niet je beste vriend en in Oezbekistan kost geld geld. Reizen is soms net werken en je leert jezelf in deze niet-alledaagse situaties goed kennen. Je eigen keuzes maken en daarin geloven. "Blijf bij jezelf", zei iemand tegen ons voor we vertrokken. Hij kreeg gelijk.


Zo zingen ook Acda en De Munnik in Zwerf'On:

Stel dat je niet naar huis gaat
Je laat de laatste ronde gaan
Je planned alleen de eerste meters
De hardste hier vandaan

Stel dat het je gaat lukken
En je loopt naar het station
En je leunt op de gedachte
Als je wacht op het perron

Het maakt niet uit wat je gisteren deed
Het gaat om dat wat je morgen pas weet
Zwerf'on

Stel dat het je gaat lukken
En je geeft de stad je rug
Moet je dan weten waar je heen gaat?
En wanneer kom je dan terug?

Want je droomde van vertrekken
En je sprak van nergens heen
Kun je missen wat je achter laat?
Kun je eigenlijk wel alleen?

Want het maakt niet uit wat je gisteren deed
Het gaat om dat wat je morgen pas weet
Zwerf'on

Stel dat je nergens heen bent
En je mist wat je ooit had
Ben je dan held genoeg om terug te gaan
Naar dat wat je bezat?

Stel dat je nooit vertrekken zal
Maar je gaat gewoon naar huis?
Is morgen dan een droom voorbij
Of ben je dan pas thuis?

Het maakt niet uit wat je gisteren deed
Het gaat om dat wat je morgen pas weet
Zwerf'on!

>

That's all Folks!